Petronella van Geest-Boekestijn: 'We sliepen als rozen als er gemalen werd'

Het paste allemaal maar net in de molen. 'Op de zolder sliepen de jongens. Daar had je dat grote rondsel dat in de rondte vloog, daar sliepen de jongens omheen, in drie grote bedden. De meisjes sliepen op een klein tussenkamertje halverwege de zolder en de vloer. Er stond een groot breed ledikant waar drie meisjes in konden en twee in een bedstee. In de winter was dat wel lekker warm natuurlijk. Er was in de woonkamer een klein bedsteetje voor een kind en een kleintje aan de andere kant. Als de kinderen wat groter werden, dan gingen ze ‘omhoog’.'

Bij het geluid van de molen kon je wel lekker slapen, aldus Van Geest-Boekestijn. 'Wij sliepen als rozen als er gemalen werd, bij het gedreun van de molen. Als vader dan de molen stilzette, werden wij wakker. Ja, vader wou ook weleens een keer naar bed en als de sloot leeg was kon hij naar bed.' Behalve als het onweerde: 'Als het onweerde moesten we allemaal naar beneden komen. Er zat natuurlijk een rieten dak op de molen en de allereerste molen hier is ooit afgebrand. We moesten dan allemaal een jas aantrekken en bij de tafel gaan zitten. Als er wat gebeurde, dan konden we zo weg.'

Ze heeft goede herinneringen aan de sappige peren die op het molenerf groeiden. 'Tussen de molen en de schuur stonden drie perenboompjes langs de sloot. De baggersloot, zeiden wij altijd. (…) Dat waren heerlijke peren, zo sappig. Als ze rijp waren, plukte vader ze en dan legde hij ze in de kleine bedstee in de kamer. Daar zat een soort ruimte onder en daar legde moeder oude kranten ofzo, daar werden die peren bewaard om ze verder te laten rijpen. En als er één rijp was, dan zat vader bij de kachel en stonden wij als kleine kinderen aan zijn schoot en schilde hij een peertje. Dan kregen we allemaal één vierde partje. Het waren Clapps Favourite peren, als je die schilde dan liep het sap langs je handen heen.'

De kinderen gingen naar school in Den Hoorn, een uur lopen vanaf de molen. Na school wachtten er meestal klusjes. 'Alleen op zaterdagavond en op zondag mocht je een boek lezen, op andere dagen moest je echt je handen laten wapperen, je moest bezig zijn.'

Als het Westlandse Molendag is, dan komen er veel familieleden naar de molen om elkaar te ontmoeten. 'Neven en nichten, zussen. Ik heb nou nog twee zussen en één broer, van het hele koppeltje. (…) Dan komen de herinneringen weer boven. "Weet je het nog, weet je nog van toen?" Dat was toch leuk. En weet je? Dan kom je ’s avonds thuis en dan denk je bij jezelf ‘ik ben gewoon weer even thuis geweest.'

Lees het hele molenverhaal van Petronella van Geest-Boekestijn (PDF)